گرامر زبان چیست؟

در سطح بالا، برای مثال در دوره آموزش زبان انگلیسی بزرگسالان تعریف گرامر سیستمی از قوانین است که به ما امکان می‌دهد جملات را ساختار دهیم. این شامل چندین جنبه از زبان انگلیسی است، مانند:
بخش‌های گفتار (افعال، صفت‌ها، اسم‌ها، قیدها، حروف اضافه، حروف ربط، اصلاح‌کننده‌ها و غیره)

• بندها (به عنوان مثال مستقل، وابسته، مرکب)
• علائم نگارشی (مانند کاما، نقطه ویرگول و نقطه)
• مکانیک زبان (مانند ترتیب کلمات، معناشناسی و ساختار جمله)

انواع گرامر زبان

تا زمانی که قواعد دستور زبان وجود داشته است، نظریه‌هایی در مورد اینکه چه چیزی باعث کارکرد آن و نحوه طبقه بندی آن می شود وجود داشته است. برای مثال، نوام چامسکی، زبان شناس آمریکایی، نظریه دستور زبان جهانی را مطرح کرد. می‌گوید که قوانین مشترک همه زبان‌ها را دیکته می‌کنند.

از نظر او، انسان‌ها دانش ذاتی زبانی دارند که به آن قواعد اطلاع می‌دهد. او استدلال کرد که به همین دلیل است که کودکان می‌توانند دستور زبان پیچیده را بدون آگاهی صریح از قوانین یاد بگیرند. اما از همان ابتدا و در دوره آموزش زبان انگلیسی کودکان یاد گرفتن گرامر برای آنها بسیار مهم است.

انواع دستور زبان تجویزی و توصیفی نیز وجود دارد:

دستور زبان تجویزی مجموعه قوانینی است که افراد باید هنگام استفاده از زبان انگلیسی رعایت کنند. گرامر توصیفی نحوه استفاده مردم از زبان است.

نظریه دیگری از این نوع گرامر انگلیسی پدید می‌آید که تقدم زبان گفتاری است. می‌گوید زبان از کلمه گفتاری می‌آید، نه نوشتن – بنابراین در اینجاست که پاسخ‌هایی را برای آنچه از نظر گرامری درست است پیدا خواهید کرد. اگرچه همه با این نظریه موافق نیستند. در دوره آموزش زبان انگلیسی بزرگسالان به خوبی گرامر را آموزش خواهید دید.

قیدوصفت

صفت ها اشخاص یا چیز ها را توصیف، می کنند و معمولا قبل از یک اسم می آیند . اگر اسم جمع باشد، صفت تغییر نمی کند.
کلماتی که در جمله به سوالات Which، What kind یا How many جواب می‌دهند، صفت هستند قید ها هم افعال، صفت ها و سایر قید ها کلمه‌ای که یک اسم یا ضمیر را توصیف و مشخص می‌کند یا توضیح می‌دهد صفت نام دارد.

چگونه گرامر به آنچه امروز است تبدیل شد؟

گرامر در حال تکامل دائمی بوده است و با ایجاد اولین کتاب درسی در این زمینه در حدود 100 سال قبل از میلاد توسط یونانی‌ها (به نام یونانی grammatikē) شروع شد. رومی‌ها بعدا دستور زبان خود را برای ایجاد گرامر لاتین (یا grammatica لاتین) تطبیق دادند که در سراسر اروپا گسترش یافت و پایه زبان هایی مانند اسپانیایی و فرانسوی را تشکیل داد.

سرانجام، گرامر لاتین اساس مدل انگلیسی در قرن یازدهم شد. قواعد گرامر (و همچنین ریشه شناسی) با گذشت زمان تغییر کرد، از انگلیسی میانه در قرن پانزدهم، به آنچه امروز می‌دانیم.

یکی دیگر از پیامدهای تغییرات دستوری، توسعه حوزه‌های مختلف مطالعات زبان‌شناختی است، مانند واج‌شناسی (نحوه سازمان‌دهی زبان‌ها یا گویش‌ها صداهای خود) و صرف‌شناسی (نحوه شکل‌گیری واژه‌ها، نحوه و روابط آنها). تمام این دستور زبان‌ها در دوره آموزش زبان انگلیسی نوجوانان درکرج آموزش داده خواهد شد.

قواعد دستور زبان باستانی تغییر کرده‌اند زیرا مردم روش‌های جایگزین برای استفاده از زبان را آزمایش کرده‌اند. برای مثال، نویسندگان قوانین را به سطوح مختلف موفقیت زیر پا گذاشته‌اند:
شکسپیر جملات خود را با حروف اضافه به پایان رساند: «به سوی دیگرانی که ما نمی‌دانیم پرواز کن».
هنجارهای فرهنگی قواعد گرامر را نیز شکل می‌دهند. به عنوان مثال، آسوشیتدپرس در سال 2017 آنها را به عنوان یک ضمیر مفرد تشخیص داد. دستور زبان آمریکایی سنت دیرینه ای در تغییر دارد – وام گرفتن کلمات از زبان های دیگر و آزمایش اشکال مختلف بیان – که می‌تواند توضیح دهد که چرا بسیاری آن را گیج کننده می‌دانند. در دوره آموزش زبان انگلیسی کودکان گرامر به کودکان نیز آموزش داده می‌شود.

اگرچه بیشتر مردم دیگر آموزش اولیه را «مدرسه دستور زبان» نمی‌نامند، اما هنوز موضوع مهمی برای مطالعه است. و از آنجایی که افراد بیشتری به اطلاعات به روز شده در مورد موضوع دسترسی دارند، پیروی از قوانین آسان‌تر می‌شود. در دوره آموزش زبان انگلیسی بزرگسالان گرامر به خوبی به زبان آموزان آموزش داده می‌شود.

مبانی ضمایر فاعلی و مفعولی

اولین چیزی که باید فهمید این است که I و meیکسان نیستیم. آنها مترادف نیستند. قابل تعویض نیستند. چرا؟ موارد متفاوتی هستند.

ضمایر فاعلی، مانند I

ضمایر فاعلی آن دسته از ضمایر هستند که عمل را در جمله انجام می‌دهند. آنها I, you, he, she, we, they, و who هستند. هر اسمی که عمل اصلی را در جمله انجام می‌دهد، مانند این ضمایر، فاعل است و به عنوان مصداق موضوعی (حالت اسمی) طبقه بندی می‌شود. دستور زبان انگلیسی مستلزم آن است که فاعل قبل از فعل در جمله باشد (به جز در سوالات).

در یک جمله ساده بیانی مانند این، ممکن است غیر ضروری به نظر برسد، اما بررسی حروف از این طریق عادت خوبی برای زمانی است که جملات پیچیده‌تری را بررسی می‌کنید. به یاد داشته باشید که اسامی موضوعی مطلقاً همیشه بازیگر جملات هستند. اگر عمل به طور ضمنی وجود دارد، باید از اسم فاعل استفاده کنید.

ضمایر مفعول، مانند Me

ضمایر مفعولی آن دسته از ضمایر هستند که عمل را در جمله دریافت می‌کنند. آنها me, you, him, her, us, them و whom هستند. هر اسمی که عملی را در جمله دریافت می‌کند، مانند این ضمایر، مفعول است و به عنوان مصداق مفعولی طبقه‌بندی می‌شود. این قواعد در دوره آموزش زبان انگلیسی نوجوانان آموزش داده می‌شود و به صورت تکمیلی و کلی تر در دوره آموزش زبان انگلیسی بزرگسالان درکرج دوباره بررسی خواهد شد.